bour
: Bour
Français
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| bour | bours |
| \buʁ\ | |
bour \buʁ\ masculin
Variantes orthographiques
Prononciation
Homophones
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi
- bour sur Wikipédia
Références
- [1] : Dictionnaire historique du parler neuchâtelois et suisse-romand, William Pierrehumbert, Neuchâtel, 1928, in Dictionnaire des mots suisses de la langue française d’Alain Nicollier, éditions GVA SA, Genève, p. 169 ISBN 2-88115-003-9
- [2] : Deutscher Familiennamenatlas, Konrad Kunze, Berlin, de Gruyter, 2011
Forme de nom commun
| Mutation | Collectif | Singulatif | Pluriel |
|---|---|---|---|
| Non muté | pour | pourenn | pourennoù |
| Adoucissante | bour | bourenn | bourennoù |
| Spirante | four | fourenn | fourennoù |
- Forme mutée de pour par adoucissement (p > b).
Anagrammes
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Préposition
bour \Prononciation ?\ (graphie ABCD)
Variantes
Références
- Charles Crépeau, Gallo : termes attestés à Joué-sur-Erdre et aux Touches, 2023, page 4
Étymologie
- Du latin bubalus.
Nom commun
| neutre | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé |
| Nominatif Accusatif |
bour | bourul | bouri | bourii |
| Datif Génitif |
bour | bourului | bouri | bourilor |
| Vocatif | bourule | bourilor | ||
bour neutre