blandiloquens

Latin

Étymologie

Composé de blandus et de loquens.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif blandiloquens blandiloquens blandiloquens blandiloquentēs blandiloquentēs blandiloquentia
Vocatif blandiloquens blandiloquens blandiloquens blandiloquentēs blandiloquentēs blandiloquentia
Accusatif blandiloquentem blandiloquentem blandiloquens blandiloquentēs blandiloquentēs blandiloquentia
Génitif blandiloquentis blandiloquentis blandiloquentis blandiloquentium blandiloquentium blandiloquentium
Datif blandiloquentī blandiloquentī blandiloquentī blandiloquentibus blandiloquentibus blandiloquentibus
Ablatif blandiloquentī blandiloquentī blandiloquentī blandiloquentibus blandiloquentibus blandiloquentibus

blandiloquens \Prononciation ?\

  1. Flatteur, cajoleur, insinuant.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références