blöken
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich blöke |
| 2e du sing. | du blökst | |
| 3e du sing. | er/sie/es blökt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich blökte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich blökte |
| Impératif | 2e du sing. | blöke! |
| 2e du plur. | blökt! | |
| Participe passé | geblökt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
blöken \ˈbløːkn̩\ (voir la conjugaison)
Hyperonymes
Vocabulaire apparenté par le sens
- meckern
- muhen
Dérivés
- Blöken
- Blökerei
- Geblöke
- anblöken
- dazwischenblöken
Prononciation
- Berlin : écouter « blöken [ˈbløːkn̩] »
- Berlin : écouter « blöken [ˈbløːkŋ̩] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes