blå
: bla
Étymologie
- Du vieux norrois blár.
Adjectif
blå \Prononciation ?\
- Bleu.
Hyperonymes
- grundfarve
Hyponymes
- ultramarin
- lyseblå
- mørkeblå
- indigo
- marineblå
- natteblå
Dérivés
- blågrøn
- blågult
- blålila
- gulblå
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
blå
| Indéfini | Défini | |
|---|---|---|
| Commun singulier | blått | blå |
| Neutre singulier | blå | |
| Pluriel | blå |
- Bleu.
Prononciation
- Bærum (Norvège) : écouter « blå [Prononciation ?] »
- Oslo (Norvège) : écouter « blå [Prononciation ?] »
- Oslo (Norvège) : écouter « blå [Prononciation ?] »
Étymologie
- Du vieux suédois blā.
Adjectif
| Déclinaison de blå | Positif | Comparatif | Superlatif | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Attributif | Prédicatif | |||||
| Singulier | Indéfini | Commun | blå | blåare | — | blåast |
| Neutre | blått | |||||
| Défini | Masculin | blåe | blåaste | — | ||
| Autres | blåa | blåaste | ||||
| Pluriel | blåa | blåaste | blåast | |||
blå \bloː\
- Bleu.
Dérivés
Hyperonymes
- grundfärg
Hyponymes
- ultramarin
- ljusblå
- mörkblå
- indigo
- marinblå
- nattblå
Prononciation
- Suède : écouter « blå [Prononciation ?] »
Anagrammes
Références
- Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok, 1922, 1re édition → consulter cet ouvrage
- Thekla Hammar, Svensk-fransk ordbok, 1936, 1re édition → consulter cet ouvrage (135)