bezer
: Bezer
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | bezer |
| Adoucissante | vezer |
| Mixte | vezer |
bezer \ˈbeː.(z)ɛr\
- Forme impersonnelle de la forme d’habitude du présent de l’indicatif du verbe bezañ (« être »).
Heñveldra, mar bezer rediet da lakaat ouzhpenn dindan cʼhounid an douaroù K, e tiwano ul leve evit percʼhenned an douar B hag e kresko leve percʼhenned an douar A.
— (Notennoù armerzhel (9), ar cʼhorvoder : II. ar cʼhampi III. al leve IV. an helv in Emsav, no 10, 1967.)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Bremañ e vezer bevet mad ; gwechall e vezed bevet fall.
— (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 1 : Le langage figuré, Emgleo Breiz - Brud Nevez, 1970, page 14)- Actuellement on est (en général) bien nourri ; autrefois on était (en général) mal nourri.