bezer

Voir aussi : Bezer

Forme de verbe

Mutation Forme
Non muté bezer
Adoucissante vezer
Mixte vezer

bezer \ˈbeː.(z)ɛr\

  1. Forme impersonnelle de la forme d’habitude du présent de l’indicatif du verbe bezañ être »).
    • Heñveldra, mar bezer rediet da lakaat ouzhpenn dindan cʼhounid an douaroù K, e tiwano ul leve evit percʼhenned an douar B hag e kresko leve percʼhenned an douar A.  (Notennoù armerzhel (9), ar cʼhorvoder : II. ar cʼhampi III. al leve IV. an helv in Emsav, no 10, 1967.)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
    • Bremañ e vezer bevet mad ; gwechall e vezed bevet fall.  (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 1 : Le langage figuré, Emgleo Breiz - Brud Nevez, 1970, page 14)
      Actuellement on est (en général) bien nourri ; autrefois on était (en général) mal nourri.

Anagrammes