benefactum
Latin
Étymologie
- De bene facio (« faire le bien »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | benefactum | benefacta |
| Vocatif | benefactum | benefacta |
| Accusatif | benefactum | benefacta |
| Génitif | benefactī | benefactōrum |
| Datif | benefactō | benefactīs |
| Ablatif | benefactō | benefactīs |
benefactum \Prononciation ?\ neutre
Références
- « benefactum », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 213)