benamen
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich bename |
| 2e du sing. | du benamst | |
| 3e du sing. | er/sie/es benamt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich benamte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich benamte |
| Impératif | 2e du sing. | bename! |
| 2e du plur. | benamt! | |
| Participe passé | benamt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
benamen \bəˈnaːmən\ (voir la conjugaison)
- transitif Donner un nom à.
Prononciation
- Berlin : écouter « benamen [bəˈnaːmən] »