bemuttern
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich bemuttere |
| 2e du sing. | du bemutterst | |
| 3e du sing. | er/sie/es bemuttert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich bemutterte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich bemutterte |
| Impératif | 2e du sing. | bemuttere! |
| 2e du plur. | bemuttert! | |
| Participe passé | bemuttert | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
bemuttern \bəˈmʊtɐn\ (voir la conjugaison)
Vocabulaire apparenté par le sens
Dérivés
- Bemutterung
Prononciation
- Berlin : écouter « bemuttern [bəˈmʊtɐn] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes