befrämja
Étymologie
- Dérivé de främja, avec le préfixe be-.
Verbe
| Conjugaison de befrämja | Actif | Passif |
|---|---|---|
| Infinitif | befrämja | befrämjas |
| Présent | befrämjar | befrämjas |
| Prétérit | befrämjade | befrämjades |
| Supin | befrämjat | befrämjats |
| Participe présent | befrämjande | — |
| Participe passé | — | befrämjad |
| Impératif | befrämja | — |
befrämja \Prononciation ?\ transitif
Références
- Thekla Hammar, Svensk-fransk ordbok, 1936, 1re édition → consulter cet ouvrage (72)