bełtać

Du vieux slave qui donne aussi болтать, boltať (« agiter ») en russe.

bełtać \bɛwtat͡ɕ\ imperfectif (perfectif : zbełtać) (voir la conjugaison)

1. Mélanger un liquide, le touiller.
   • Jej ręce powodowały, że wszystkie inne były szczypcami do wyciągania ości z gardła, głowy czerepami, w których można zapalać świeczkę, a we wszystkich brzuchach bełtał sfermentowany zacier porannego jedzenia. — (Mieczysław Piotrowski, Złoty robak)

     La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

• Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : bełtać. (liste des auteurs et autrices)