barbar
Indonésien
Étymologie
- Du néerlandais barbaar.
Adjectif
barbar \Prononciation ?\
Synonymes
Étymologie
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | barbar \baɾˈbaɾ\ |
barbars \baɾˈbaɾs\ |
| Féminin | barbara \baɾˈbaɾo̞\ |
barbaras \baɾˈbaɾo̞s\ |
barbar \baɾˈbaɾ\ (graphie normalisée)
Synonymes
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| barbar \baɾˈbaɾ\ |
barbars \baɾˈbaɾs\ |
barbar \baɾˈbaɾ\ masculin (graphie normalisée) (pour une femme, on dit : barbara)
Verbe
barbar \baɾˈba\ (graphie normalisée)
Prononciation
- Béarn (France) : écouter « barbar [Prononciation ?] » (bon niveau)
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Étymologie
- Du latin barbarus.
Nom commun
| Cas | Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| Nominatif | barbar | barbara | barbari |
| Accusatif | barbara | barbara | barbare |
| Génitif | barbara | barbarov | barbarov |
| Datif | barbaru | barbaroma | barbarom |
| Instrumental | barbarom | barbaroma | barbari |
| Locatif | barbaru | barbarih | barbarih |
barbar \Prononciation ?\ masculin animé
Étymologie
- Du latin barbarus.
Nom commun
| Commun | Indéfini | Défini |
|---|---|---|
| Singulier | barbar | barbaren |
| Pluriel | barbarer | barbarerna |
barbar \Prononciation ?\ commun
Dérivés
Étymologie
- Du latin barbarus.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | barbar | barbaři |
| Génitif | barbara | barbarů |
| Datif | barbarovi ou barbaru |
barbarům |
| Accusatif | barbara | barbary |
| Vocatif | barbare | barbaři |
| Locatif | barbarovi ou barbaru |
barbarech |
| Instrumental | barbarem | barbary |
barbar \barbar\ masculin animé (pour une femme, on dit : barbarka)
Synonymes
- cizinec (« étranger »)
- nevzdělanec (« personne inculte »)
Dérivés
- barbarikum (« terre barbare »)
- barbarismus (« barbarisme »)
- barbarský (« barbare »)
- barbarsky (« barbarement »)
- barbarství (« barbarie »)
- barbarizovat
Voir aussi
- barbar sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Du grec βάρβαρος, barbaros.
Nom commun
barbar \bɑɾ.bɑɾ\
Prononciation
- Izmir (Turquie) : écouter « barbar [Prononciation ?] »
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
barbar
- Parler rapidement.