badines
Français
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | badin \ba.din\ |
badins \ba.din\ |
| Féminin | badine \ba.din\ |
badines \ba.din\ |
badines \ba.din\
- Féminin pluriel de badin.
Nous voici loin de l’Éléonore de Parny; aux grécités badines et frivoles, succède l’expression mystérieuse de ce que l’âme a de plus éthéré et de plus inexprimable.
— (Henri Blaze de Bury, Tableaux romantiques de littérature et d'art, 1878)
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| badine | badines |
| \ba.din\ | |
badines \ba.din\ féminin
- Pluriel de badine.
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe badiner | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| tu badines | ||
| Subjonctif | Présent | |
| que tu badines | ||
badines \ba.din\
Prononciation
- France (Lyon) : écouter « badines [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Catalan
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| badina \Prononciation ?\ |
badines \Prononciation ?\ |
badines \Prononciation ?\ féminin
- Pluriel de badina.
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| badine | badines |
| \Prononciation ?\ | |
badines féminin (graphie ABCD)
- Pluriel de badine.
Références
- Régis Auffray, Le petit Matao, Rue des Scribes, ISBN 978-2-906064-64-5, page 47 et 612