auxiliatrix
Latin
Étymologie
- Déverbal de auxilior (« aider »), dérivé de auxiliatum, avec le suffixe -trix.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | auxiliātrīx | auxiliātrīcēs |
| Vocatif | auxiliātrīx | auxiliātrīcēs |
| Accusatif | auxiliātrīcem | auxiliātrīcēs |
| Génitif | auxiliātrīcis | auxiliātrīcum |
| Datif | auxiliātrīcī | auxiliātrīcibus |
| Ablatif | auxiliātrīcĕ | auxiliātrīcibus |
auxiliātrīx \au̯k.si.liˈaː.triːks\ féminin (pour un homme, on dit : auxiliator)
- Adjointe, celle qui soutient, qui aide, qui porte secours.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues
- Français : auxiliatrice
- Italien : ausiliatrice
Références
- « auxiliatrix », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage