authenticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien αὐθεντικός, authentikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | authenticus | authentică | authenticum | authenticī | authenticae | authentică |
| Vocatif | authentice | authentică | authenticum | authenticī | authenticae | authentică |
| Accusatif | authenticum | authenticăm | authenticum | authenticōs | authenticās | authentică |
| Génitif | authenticī | authenticae | authenticī | authenticōrŭm | authenticārŭm | authenticōrŭm |
| Datif | authenticō | authenticae | authenticō | authenticīs | authenticīs | authenticīs |
| Ablatif | authenticō | authenticā | authenticō | authenticīs | authenticīs | authenticīs |
authenticus \au̯.tʰen.ti.kus\
- Authentique.
authenticum testamentum.
— (Ulp. Dig. 29, 3, 12)- la minute du testament.
Synonymes
Dérivés
- authenticum (« original, pièce originale »)
Apparentés étymologiques
Références
- « authenticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 196)