audiens
Français
Étymologie
- (vers 375) Du nom de son fondateur Audée, Audeo ou Audius.
Nom commun
audiens \o.djɛ̃\ masculin pluriel
- (Religion) Membres d'une secte du IVe siècle, qui prêchait que dieu avait forme humaine.
Les audiens furent relégués en Scythie.
Traductions
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Latin
Étymologie
- Substantivation du participe du verbe audio (« ouïr »).
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | audiens | audiens | audiens | audientēs | audientēs | audientia |
| Vocatif | audiens | audiens | audiens | audientēs | audientēs | audientia |
| Accusatif | audientem | audientem | audiens | audientēs | audientēs | audientia |
| Génitif | audientis | audientis | audientis | audientium | audientium | audientium |
| Datif | audientī | audientī | audientī | audientibus | audientibus | audientibus |
| Ablatif | audientī | audientī | audientī | audientibus | audientibus | audientibus |
audiens \Prononciation ?\
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | audiens | audientēs |
| Vocatif | audiens | audientēs |
| Accusatif | audientĕm | audientēs |
| Génitif | audientĭs | audientiŭm |
| Datif | audientī | audientĭbŭs |
| Ablatif | audientĕ | audientĭbŭs |
audiens \Prononciation ?\ masculin et féminin identiques
Références
- « audiens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Commun | Indéfini | Défini |
|---|---|---|
| Singulier | audiens | audiensen |
| Pluriel | audienser | audienserna |
audiens \Prononciation ?\ commun
- Audience, réception où l’on admet quelqu’un dans le but de l’écouter.