astronoma
Italien
Étymologie
- Du latin astronomus.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| astronoma \Prononciation ?\ |
astronome \Prononciation ?\ |
astronoma \Prononciation ?\ féminin (pour un homme, on dit : astronomo)
- Femme astronome.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | astronoma | astronomat |
| Accusatif Génitif |
astronoma | astronomaid |
| Illatif | astronomii | astronomaide |
| Locatif | astronomas | astronomain |
| Comitatif | astronomain | astronomaiguin |
| Essif | astronoman | |
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | astronoman | astronomame | astronomamet |
| 2e personne | astronomat | astronomade | astronomadet |
| 3e personne | astronomas | astronomaska | astronomaset |
astronoma /ˈɑstronomɑ/
- Astronome.
Jagi 1932 astronoma Jan Oort čuoččuhii, ahte lea áican sevdnjes ávdnasa Lodderáidalasas.
— (mv.helsinki.fi)- En 1932, l’astronome Jan Oort affirma qu’il avait détecté de la matière noire dans la Voie lactée.
Forme de nom commun
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | astronoman | astronomame | astronomamet |
| 2e personne | astronomat | astronomade | astronomadet |
| 3e personne | astronomas | astronomaska | astronomaset |
astronoma /ˈɑstronomɑ/
Forme de nom commun
astronoma \Prononciation ?\ masculin animé