astrologicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien ἀστρολογικός, astrologikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | astrologicus | astrologică | astrologicum | astrologicī | astrologicae | astrologică | 
| Vocatif | astrologice | astrologică | astrologicum | astrologicī | astrologicae | astrologică | 
| Accusatif | astrologicum | astrologicăm | astrologicum | astrologicōs | astrologicās | astrologică | 
| Génitif | astrologicī | astrologicae | astrologicī | astrologicōrŭm | astrologicārŭm | astrologicōrŭm | 
| Datif | astrologicō | astrologicae | astrologicō | astrologicīs | astrologicīs | astrologicīs | 
| Ablatif | astrologicō | astrologicā | astrologicō | astrologicīs | astrologicīs | astrologicīs | 
astrologicus masculin
Apparentés étymologiques
Références
- « astrologicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 177)