assimulativus
Latin
Étymologie
- Dérivé de assimulatus, avec le suffixe -ivus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | assimulativus | assimulativă | assimulativum | assimulativī | assimulativae | assimulativă |
| Vocatif | assimulative | assimulativă | assimulativum | assimulativī | assimulativae | assimulativă |
| Accusatif | assimulativum | assimulativăm | assimulativum | assimulativōs | assimulativās | assimulativă |
| Génitif | assimulativī | assimulativae | assimulativī | assimulativōrŭm | assimulativārŭm | assimulativōrŭm |
| Datif | assimulativō | assimulativae | assimulativō | assimulativīs | assimulativīs | assimulativīs |
| Ablatif | assimulativō | assimulativā | assimulativō | assimulativīs | assimulativīs | assimulativīs |
assimulativus \Prononciation ?\
- Variante de adsimulativus
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « assimulativus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage