artefakt
: Artefakt
Étymologie
- De l’anglais artefact.
Nom commun
| Cas | Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| Nominatif | artefakt | artefakta | artefakti |
| Accusatif | artefakt | artefakta | artefakte |
| Génitif | artefakta | artefaktov | artefaktov |
| Datif | artefaktu | artefaktoma | artefaktom |
| Instrumental | artefaktom | artefaktoma | artefakti |
| Locatif | artefaktu | artefaktih | artefaktih |
artefakt \Prononciation ?\ masculin inanimé
Étymologie
- De l’anglais artefact.
Nom commun
| Commun | Indéfini | Défini |
|---|---|---|
| Singulier | artefakt | artefakten |
| Pluriel | artefakter | artefakterna |
artefakt \Prononciation ?\ commun
Étymologie
- De l’anglais artefact.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | artefakt | artefakty |
| Génitif | artefaktu | artefaktů |
| Datif | artefaktu | artefaktům |
| Accusatif | artefakt | artefakty |
| Vocatif | artefakte | artefakty |
| Locatif | artefaktu | artefaktech |
| Instrumental | artefaktem | artefakty |
artefakt \artɛfakt\ masculin inanimé
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage