aritmetic
Étymologie
Du latin arithmeticus et arithmetica. Lui-même issu du grec ancien ἀριθμός, arithmos (« nombre ») et du suffixe -ikos.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | aritmetic \a.ɾit.me.ˈtik\ |
aritmetics \a.ɾit.me.ˈtit͡s\ |
| Féminin | aritmetica \a.ɾit.me.ˈti.ko̞\ |
aritmeticas \a.ɾit.me.ˈti.ko̞s\ |
aritmetic \a.ɾit.me.ˈtik\ (graphie normalisée)
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « aritmetic [Prononciation ?] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Étymologie
- Du français arithmétique, dérivant du latin arithmeticus et du grec ancien ἀριθμητική (arithmêtikê).
Adjectif
| Adjectif 4 formes |
Singulier | Pluriel | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Masculin Neutre |
Féminin | Masculin | Féminin Neutre | ||
| Nominatif Accusatif |
Indéfini | aritmetic | aritmetică | aritmetici | aritmetice |
| Défini | aritmeticul | aritmetica | aritmeticii | aritmeticele | |
| Datif Génitif |
Indéfini | aritmetic | aritmetice | aritmetici | aritmetice |
| Défini | aritmeticului | aritmeticei | aritmeticilor | aritmeticelor | |
aritmetic \Prononciation ?\
- (Mathématiques) En rapport avec l'arithmétique, arithmétique.
Apparentés étymologiques
Références
- DEX online – Dicționare ale limbii române, 2004–2025 → consulter cet ouvrage