ardus
Français
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | ardu \aʁ.dy\ |
ardus \aʁ.dy\ |
| Féminin | ardue \aʁ.dy\ |
ardues \aʁ.dy\ |
ardus \aʁ.dy\
- Masculin pluriel de ardu.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Espéranto
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe ardi | |
|---|---|
| Conditionnel | ardus |
ardus \ˈar.dus\
- Conditionnel du verbe ardi (intransitif).
Prononciation
- France (Île-de-France) : écouter « ardus [Prononciation ?] »
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | ardus | ardă | ardum | ardī | ardae | ardă |
| Vocatif | arde | ardă | ardum | ardī | ardae | ardă |
| Accusatif | ardum | ardăm | ardum | ardōs | ardās | ardă |
| Génitif | ardī | ardae | ardī | ardōrŭm | ardārŭm | ardōrŭm |
| Datif | ardō | ardae | ardō | ardīs | ardīs | ardīs |
| Ablatif | ardō | ardā | ardō | ardīs | ardīs | ardīs |
ardus \Prononciation ?\
- Variante de aridus.