arduo
: *arduo-
Espagnol
Étymologie
- Du latin arduus.
Adjectif
| Genre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | arduo | arduos |
| Féminin | ardua | arduas |
arduo \ˈaɾ.ðwo\ masculin
Synonymes
Dérivés
Références
- Real Academia Española, Diccionario de la lengua española, 23e édition → consulter cet ouvrage
Italien
Étymologie
Adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | arduo \ˈar.du.o\ |
ardui \ˈar.du.i\ |
| Féminin | ardua \ˈar.du.a\ |
ardue \ˈar.du.e\ |
arduo \ˈar.du.o\ masculin
- Ardu.
seguire un sentiero arduo.
- suivre un chemin ardu.
un problema arduo.
- un problème ardu.
un lavoro arduo.
- un travail ardu.
Dérivés
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Références
- [1] : Ottorino Pianigiani, Vocabolario Etimologico della Lingua Italiana, Società editrice Dante Alighieri di Albrighi / Segati, Rome / Milan, 1907 → consulter cet ouvrage
Latin
Forme d’adjectif
arduo \Prononciation ?\