aprugnus
Latin
Étymologie
- De aper, apri (« sanglier ») ; voir privignus au sujet de la finale.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | aprugnus | aprugnă | aprugnum | aprugnī | aprugnae | aprugnă |
| Vocatif | aprugne | aprugnă | aprugnum | aprugnī | aprugnae | aprugnă |
| Accusatif | aprugnum | aprugnăm | aprugnum | aprugnōs | aprugnās | aprugnă |
| Génitif | aprugnī | aprugnae | aprugnī | aprugnōrŭm | aprugnārŭm | aprugnōrŭm |
| Datif | aprugnō | aprugnae | aprugnō | aprugnīs | aprugnīs | aprugnīs |
| Ablatif | aprugnō | aprugnā | aprugnō | aprugnīs | aprugnīs | aprugnīs |
aprugnus \Prononciation ?\
Synonymes
- aprinus
- aprugineus
Références
- « aprugnus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 148)