apouintuchë

Étymologie

De l’ancien français apointier.

Forme de verbe

Singulier Pluriel
Masculin apouintuchë
\Prononciation ?\
apouintuchës
\Prononciation ?\
Féminin apouintuchée
\Prononciation ?\
apouintuchées
\Prononciation ?\

apouintuchë \Prononciation ?\ transitif 2e groupe (voir la conjugaison) (graphie ABCD)

  1. Participe passé masculin singulier de apouintucher.

Adjectif

Singulier Pluriel
Masculin apouintuchë
\Prononciation ?\
apouintuchës
\Prononciation ?\
Féminin apouintuchée
\Prononciation ?\
apouintuchées
\Prononciation ?\

apouintuchë \Prononciation ?\ transitif 2e groupe (voir la conjugaison) (graphie ABCD)

  1. (Ille-et-Vilaine) Pointu.

Références

  • Régis Auffray, Le Petit Matao, Rue des Scribes, 2007, 1000 pages, ISBN 978-2-90606464-5, page 89