apogo
Espéranto
Étymologie
- Composé de la racine apog (« appuyer ») et de la finale -o (substantif).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | apogo \a.ˈpo.ɡo\ |
apogoj \a.ˈpo.ɡoj\ |
| Accusatif | apogon \a.ˈpo.ɡon\ |
apogojn \a.ˈpo.ɡojn\ |
apogo \a.ˈpo.ɡo\ Composition fondamentale du verbe venant de l’Antaŭparolo
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « apogo [Prononciation ?] »
Références
Bibliographie
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
- apogo sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- apogo sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Composition "apog-o" présente dans l’Antaŭparolo de la Fundamento (Antaŭparolo, R1 de l’Akademio de Esperanto).