aparteni

Espéranto

Étymologie

(Date à préciser) Composé de la racine aparten (« appartenir ») et de la finale -i (verbe)[1].

Verbe

Voir la conjugaison du verbe aparteni
Infinitif aparteni

aparteni \a.par.ˈte.ni\ intransitif

  1. Appartenir.
    • Tie ĝi estis, sur la bordo de l’vojo. Al neniu ĝi apartenis. Li provis deŝiri ĝin kaj, surprizata, li ne povis. Kun tranĉilo en la mano li penis ĝin tranĉi, sen pli granda sukceso.  (Pierre Louÿs, La Rozo Supernatura, 1902  lire en ligne)
      Elle était là, au bord de la route. Elle n’appartenait à personne. Il essaya de la cueillir, et, surpris, il n’y parvint pas. Son couteau à la main, il tenta de la couper, sans y réussir davantage.

Apparentés étymologiques

→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine aparten  et la liste des dérivés de aparten.

Prononciation

Références

Sources

Bibliographie