antiquarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de antiquus (« antique »), avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif antiquarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | antiquarius | antiquariă | antiquarium | antiquariī | antiquariae | antiquariă |
| Vocatif | antiquarie | antiquariă | antiquarium | antiquariī | antiquariae | antiquariă |
| Accusatif | antiquarium | antiquariăm | antiquarium | antiquariōs | antiquariās | antiquariă |
| Génitif | antiquariī | antiquariae | antiquariī | antiquariōrŭm | antiquariārŭm | antiquariōrŭm |
| Datif | antiquariō | antiquariae | antiquariō | antiquariīs | antiquariīs | antiquariīs |
| Ablatif | antiquariō | antiquariā | antiquariō | antiquariīs | antiquariīs | antiquariīs |
antīquārius \Prononciation ?\
- Relatif aux antiquités, aux vieilles choses.
antiquaria ars.
- l’art de lire les vieux manuscrits.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | antīquārĭus | antīquārĭī |
| Vocatif | antīquārĭe | antīquārĭī |
| Accusatif | antīquārĭum | antīquārĭōs |
| Génitif | antīquārĭī | antīquārĭōrum |
| Datif | antīquārĭō | antīquārĭīs |
| Ablatif | antīquārĭō | antīquārĭīs |
antīquārĭus \Prononciation ?\ masculin ; 2e déclinaison (pour une femme, on dit : antiquaria)
- Partisan de l’antiquité.
- Copiste spécialisé dans les vieux manuscrits.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues
- Anglais : antiquarian
- Français : antiquaire
- Italien : antiquario
Références
- « antiquarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 136)