antipodus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien ἀντίπους, antipous, formé d'après la forme fléchie ἀντίποδος.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | antipodus | antipodă | antipodum | antipodī | antipodae | antipodă | 
| Vocatif | antipode | antipodă | antipodum | antipodī | antipodae | antipodă | 
| Accusatif | antipodum | antipodăm | antipodum | antipodōs | antipodās | antipodă | 
| Génitif | antipodī | antipodae | antipodī | antipodōrŭm | antipodārŭm | antipodōrŭm | 
| Datif | antipodō | antipodae | antipodō | antipodīs | antipodīs | antipodīs | 
| Ablatif | antipodō | antipodā | antipodō | antipodīs | antipodīs | antipodīs | 
antipodus \Prononciation ?\
Références
- « antipodus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage