anonymus
Étymologie
- Du latin anonymus (« sans nom »).
Nom commun
anonymus \Prononciation ?\
Latin
Étymologie
- Du grec ancien ἀνώνυμος, anônymos (« sans nom »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | anonymus | anonymă | anonymum | anonymī | anonymae | anonymă |
| Vocatif | anonyme | anonymă | anonymum | anonymī | anonymae | anonymă |
| Accusatif | anonymum | anonymăm | anonymum | anonymōs | anonymās | anonymă |
| Génitif | anonymī | anonymae | anonymī | anonymōrŭm | anonymārŭm | anonymōrŭm |
| Datif | anonymō | anonymae | anonymō | anonymīs | anonymīs | anonymīs |
| Ablatif | anonymō | anonymā | anonymō | anonymīs | anonymīs | anonymīs |
anonymus \Prononciation ?\
Références
- « anonymus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Néerlandais
Étymologie
- Du latin anonymus (« sans nom »).
Nom commun
anonymus ou anonimus \Prononciation ?\
Synonymes
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 57,6 % des Flamands,
- 62,1 % des Néerlandais.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « anonymus [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]