anisum
Latin
Étymologie
- Du grec ancien ἄνισον, ánison (« anis »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | anisum | anisa |
| Vocatif | anisum | anisa |
| Accusatif | anisum | anisa |
| Génitif | anisī | anisōrum |
| Datif | anisō | anisīs |
| Ablatif | anisō | anisīs |
anisum \a.ˈniː.sum\ neutre
- Anis.
- Et anesum adversus scorpiones ex vino habetur, Pythagorae inter pauca laudatum sive crudum sive decoctum; item viride aridumve omnibus, quae condiuntur quaeque intinguntur, desideratum, panis etiam crustis inferioribus subditum. saccis quoque additum cum amaris nucibus vina commendat. Pline, XX, 185
- Et anesum adversus scorpiones ex vino habetur, Pythagorae inter pauca laudatum sive crudum sive decoctum; item viride aridumve omnibus, quae condiuntur quaeque intinguntur, desideratum, panis etiam crustis inferioribus subditum. saccis quoque additum cum amaris nucibus vina commendat. Pline, XX, 185
Variantes
Dérivés
- ănīsātum (« vin d’anis »)
Dérivés dans d’autres langues
Références
- « anisum », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage