anhängen
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe 1
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich hänge an |
| 2e du sing. | du hängst an | |
| 3e du sing. | er/sie/es hängt an | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich hängte an |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich hängte an |
| Impératif | 2e du sing. | hänge an! |
| 2e du plur. | hängt an! | |
| Participe passé | angehängt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
anhängen \ˈanˌhɛŋən\ (voir la conjugaison)
Verbe 2
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich hänge an |
| 2e du sing. | du hängst an | |
| 3e du sing. | er/sie/es hängt an | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich hing an |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich hinge an |
| Impératif | 2e du sing. | hänge an! |
| 2e du plur. | hängt an! | |
| Participe passé | angehangen | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
anhängen \ˈanˌhɛŋən\ (voir la conjugaison)
Note : La particule an de ce verbe est séparable. Comme telle, elle est déplacée à la fin de la phrase dans la plupart des cas. Dans le participe passé, le préfixe ge- s’intercale entre la particule an et le radical du verbe.
Prononciation
- Berlin : écouter « anhängen [ˈanˌhɛŋən] »