angrenzen
Allemand
Étymologie
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich – |
| 2e du sing. | du – | |
| 3e du sing. | er/sie/es grenzt an | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich grenzte an |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich grenzte an |
| Impératif | 2e du sing. | —! |
| 2e du plur. | —! | |
| Participe passé | angegrenzt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
angrenzen \ˈanˌɡʁɛnt͡sn̩\ (voir la conjugaison)
- Avoisiner, être bordé par.
Deutschland grenzt im Osten an Polen an.
- L’Allemagne est bordée à l’est par la Pologne.
Note : La particule an de ce verbe est séparable. Comme telle, elle est déplacée à la fin de la phrase dans la plupart des cas. Dans le participe passé, le préfixe ge- s’intercale entre la particule an et le radical du verbe.
Prononciation
- Berlin : écouter « angrenzen [ˈanˌɡʁɛnt͡sn̩] »