anachoreticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien ἀναχωρητικός, anakhorêtikós.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | anachoreticus | anachoretică | anachoreticum | anachoreticī | anachoreticae | anachoretică |
| Vocatif | anachoretice | anachoretică | anachoreticum | anachoreticī | anachoreticae | anachoretică |
| Accusatif | anachoreticum | anachoreticăm | anachoreticum | anachoreticōs | anachoreticās | anachoretică |
| Génitif | anachoreticī | anachoreticae | anachoreticī | anachoreticōrŭm | anachoreticārŭm | anachoreticōrŭm |
| Datif | anachoreticō | anachoreticae | anachoreticō | anachoreticīs | anachoreticīs | anachoreticīs |
| Ablatif | anachoreticō | anachoreticā | anachoreticō | anachoreticīs | anachoreticīs | anachoreticīs |
anachoreticus \Prononciation ?\ masculin
- Anachorétique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Références
- « anachoreticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage