amenința
Étymologie
- Du latin populaire *mināciāre → voir menacer.
Verbe
| Formes du verbe | |
|---|---|
| Forme | Flexion |
| Infinitif | a amenința |
| 1re personne du singulier Présent de l’indicatif |
ameninț |
| 3e personne du singulier Présent du subjonctif |
să amenințe |
| Participe | amenințat |
| Conjugaison | groupe I |
amenința \ˌa.me.ninˈʦa\ transitif 1er groupe (voir la conjugaison)
Prononciation
- Craiova (Roumanie) : écouter « amenința [Prononciation ?] »