ahoko

Basque

Dérivé de aho (« bouche »), avec le suffixe -ko.

Déclinaison

Nom inanimé
Cas	Indéfini	Singulier	Pluriel
Absolutif	ahoko	ahokoa	ahokoak
Ergatif	ahokok	ahokoak	ahokoek
Datif	ahokori	ahokoari	ahokoei
Génitif	ahokoren	ahokoaren	ahokoen
Comitatif	ahokorekin	ahokoarekin	ahokoekin
Bénéfactif	ahokorentzat	ahokoarentzat	ahokoentzat
Causatif	ahokorengatik	ahokoarengatik	ahokoengatik
Instrumental	ahokoz	ahokoaz	ahokoez
Inessif	ahokotan	ahokoan	ahokoetan
Locatif	ahokotako	ahokoko	ahokoetako
Allatif	ahokotara	ahokora	ahokoetara
Terminatif	ahokotaraino	ahokoraino	ahokoetaraino
Directif	ahokotarantz	ahokorantz	ahokoetarantz
Destinatif	ahokotarako	ahokorako	ahokoetarako
Ablatif	ahokotatik	ahokotik	ahokoetatik
Partitif	ahokorik	—	—
Prolatif	ahokotzat	—	—

ahoko \Prononciation ?\

(Équitation) Mors.
- behorrak ahokoa hautsi du izututa.
  la jument a pris peur et a brisé son mors.
(Anatomie) Dent, denture.
- haurrari ahoko bat agertu zaio.
  le petit enfant a une nouvelle dent qui a poussé.

ahoko \Prononciation ?\