aestimatus
Latin
Étymologie
- Déverbal de aestimo, dérivé de aestimatum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | aestimatŭs | aestimatūs |
| Vocatif | aestimatŭs | aestimatūs |
| Accusatif | aestimatum | aestimatūs |
| Génitif | aestimatūs | aestimatuum |
| Datif | aestimatūi ou aestimatū |
aestimatibus |
| Ablatif | aestimatū | aestimatibus |
aestimatus \Prononciation ?\ masculin
- Evaluation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | aestimatus | aestimată | aestimatum | aestimatī | aestimatae | aestimată |
| Vocatif | aestimate | aestimată | aestimatum | aestimatī | aestimatae | aestimată |
| Accusatif | aestimatum | aestimatăm | aestimatum | aestimatōs | aestimatās | aestimată |
| Génitif | aestimatī | aestimatae | aestimatī | aestimatōrŭm | aestimatārŭm | aestimatōrŭm |
| Datif | aestimatō | aestimatae | aestimatō | aestimatīs | aestimatīs | aestimatīs |
| Ablatif | aestimatō | aestimatā | aestimatō | aestimatīs | aestimatīs | aestimatīs |
aestimatus \Prononciation ?\
Références
- « aestimatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 80)