aerinus
Latin
Étymologie
- (Adjectif 1) Dérivé de aer (« air »), avec le suffixe -inus.
- (Adjectif 2) Dérivé de aera (« ivraie »), avec le suffixe -inus.
Adjectif 1
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | aerinus | aerină | aerinum | aerinī | aerinae | aerină |
| Vocatif | aerine | aerină | aerinum | aerinī | aerinae | aerină |
| Accusatif | aerinum | aerinăm | aerinum | aerinōs | aerinās | aerină |
| Génitif | aerinī | aerinae | aerinī | aerinōrŭm | aerinārŭm | aerinōrŭm |
| Datif | aerinō | aerinae | aerinō | aerinīs | aerinīs | aerinīs |
| Ablatif | aerinō | aerinā | aerinō | aerinīs | aerinīs | aerinīs |
aerinus \Prononciation ?\
Adjectif 2
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | aerinus | aerină | aerinum | aerinī | aerinae | aerină |
| Vocatif | aerine | aerină | aerinum | aerinī | aerinae | aerină |
| Accusatif | aerinum | aerinăm | aerinum | aerinōs | aerinās | aerină |
| Génitif | aerinī | aerinae | aerinī | aerinōrŭm | aerinārŭm | aerinōrŭm |
| Datif | aerinō | aerinae | aerinō | aerinīs | aerinīs | aerinīs |
| Ablatif | aerinō | aerinā | aerinō | aerinīs | aerinīs | aerinīs |
aerinus \Prononciation ?\
Références
- « aerinus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage