aerarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de aes (« airain »), avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif aerarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | aerarius | aerariă | aerarium | aerariī | aerariae | aerariă |
| Vocatif | aerarie | aerariă | aerarium | aerariī | aerariae | aerariă |
| Accusatif | aerarium | aerariăm | aerarium | aerariōs | aerariās | aerariă |
| Génitif | aerariī | aerariae | aerariī | aerariōrŭm | aerariārŭm | aerariōrŭm |
| Datif | aerariō | aerariae | aerariō | aerariīs | aerariīs | aerariīs |
| Ablatif | aerariō | aerariā | aerariō | aerariīs | aerariīs | aerariīs |
aerarius \Prononciation ?\
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | aerarius | aerariī |
| Vocatif | aerarie | aerariī |
| Accusatif | aerarium | aerariōs |
| Génitif | aerariī | aerariōrum |
| Datif | aerariō | aerariīs |
| Ablatif | aerariō | aerariīs |
aerarius \Prononciation ?\ masculin ; 2e déclinaison
- Éraire, citoyen soumis à une capitation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « aerarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 78)