adversarius

Latin

Étymologie

(Adjectif) Dérivé de adversus, avec le suffixe -arius.
(Nom commun) Substantivation de l’adjectif adversarius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif adversarius adversariă adversarium adversariī adversariae adversariă
Vocatif adversarie adversariă adversarium adversariī adversariae adversariă
Accusatif adversarium adversariăm adversarium adversariōs adversariās adversariă
Génitif adversariī adversariae adversariī adversariōrŭm adversariārŭm adversariōrŭm
Datif adversariō adversariae adversariō adversariīs adversariīs adversariīs
Ablatif adversariō adversariā adversariō adversariīs adversariīs adversariīs

adversarius \Prononciation ?\ ; première classe

  1. Adversaire, hostile, ennemi.
    • Quid est quod neglegenter scribamus adversaria? quid est. quod diligenter conficiamus tabulas? Qua de causa? Quia haec sunt menstrua, illae sunt aeternae: haec delentur statim, illae servantur sancte.  (Cic. Rosc. Com. 2, 5)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif adversarius adversariī
Vocatif adversarie adversariī
Accusatif adversarium adversariōs
Génitif adversariī adversariōrum
Datif adversariō adversariīs
Ablatif adversariō adversariīs

adversarius \Prononciation ?\ masculin ; 2e déclinaison

  1. Adversaire, rival, ennemi.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références