adversarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de adversus, avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif adversarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | adversarius | adversariă | adversarium | adversariī | adversariae | adversariă |
| Vocatif | adversarie | adversariă | adversarium | adversariī | adversariae | adversariă |
| Accusatif | adversarium | adversariăm | adversarium | adversariōs | adversariās | adversariă |
| Génitif | adversariī | adversariae | adversariī | adversariōrŭm | adversariārŭm | adversariōrŭm |
| Datif | adversariō | adversariae | adversariō | adversariīs | adversariīs | adversariīs |
| Ablatif | adversariō | adversariā | adversariō | adversariīs | adversariīs | adversariīs |
adversarius \Prononciation ?\ ; première classe
- Adversaire, hostile, ennemi.
Quid est quod neglegenter scribamus adversaria? quid est. quod diligenter conficiamus tabulas? Qua de causa? Quia haec sunt menstrua, illae sunt aeternae: haec delentur statim, illae servantur sancte.
— (Cic. Rosc. Com. 2, 5)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | adversarius | adversariī |
| Vocatif | adversarie | adversariī |
| Accusatif | adversarium | adversariōs |
| Génitif | adversariī | adversariōrum |
| Datif | adversariō | adversariīs |
| Ablatif | adversariō | adversariīs |
adversarius \Prononciation ?\ masculin ; 2e déclinaison
- Adversaire, rival, ennemi.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « adversarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage