adversari

Latin

Forme de verbe

adversari \Prononciation ?\

  1. Infinitif de adversor.

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Étymologie

Du latin adversarius

Nom commun

Singulier Pluriel
adversari
\abbeɾˈsaɾi\
adversaris
\abbeɾˈsaɾis\

adversari [abbeɾˈsaɾi] masculin (pour une femme, on dit : adversària) (graphie normalisée)

  1. Adversaire.
    • Sabèm que los nòstres adversaris objectaràn qu'aquela lenga restaurada serà artificiala, incomprehensibla e estrangièra dins tots los païses lengadocians.  (Loís Alibèrt, Gramatica occitana segon los parlars lengadocians, Institut d'Estudis Occitans/Institut d’Estudis Catalans, 1976, Introduccion p. XXXVII)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Prononciation

Références