adflatus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | adflatŭs | adflatūs | 
| Vocatif | adflatŭs | adflatūs | 
| Accusatif | adflatum | adflatūs | 
| Génitif | adflatūs | adflatuum | 
| Datif | adflatūi ou adflatū | adflatibus | 
| Ablatif | adflatū | adflatibus | 
adflatŭs \Prononciation ?\ masculin 4e déclinaison
- Souffle qui vient vers (contre).
- nullius aurae adflatum recipere. — (Pline. S, 6)- ne recevoir les souffles d’aucun vent.
 
 
- Souffle qui inspire, inspiration.
- nemo vir magnus sine aliquo adflatu divino unquam fuit. — (Cicéron, Nat. 2, 167)- il n’y a jamais eu de grand homme sans quelque inspiration divine.
 
- (poetam bonum neminem) sine quodam adflatu quasi furoris. — (Cicéron)- [j’ai souvent entendu dire qu’il ne pouvait exister un bon poète] sans le souffle en quelque sorte d’un délire divin.
 
 
Synonymes
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | adflatus | adflată | adflatum | adflatī | adflatae | adflată | 
| Vocatif | adflate | adflată | adflatum | adflatī | adflatae | adflată | 
| Accusatif | adflatum | adflatăm | adflatum | adflatōs | adflatās | adflată | 
| Génitif | adflatī | adflatae | adflatī | adflatōrŭm | adflatārŭm | adflatōrŭm | 
| Datif | adflatō | adflatae | adflatō | adflatīs | adflatīs | adflatīs | 
| Ablatif | adflatō | adflatā | adflatō | adflatīs | adflatīs | adflatīs | 
adflatus \Prononciation ?\
- Participe passé de adflo.
Références
- « adflatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 36)