acidula
: acidulá
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe aciduler | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Passé simple | ||
| il/elle/on acidula | ||
acidula \a.si.dy.la\
- Troisième personne du singulier du passé simple du verbe aciduler.
Prononciation
- La prononciation \a.si.dy.la\ rime avec les mots qui finissent en \la\.
- Lyon (France) : écouter « acidula [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe acidular | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| (él/ella/ello/usted) acidula | ||
| Impératif | Présent | (tú) acidula |
acidula \a.θiˈðu.la\
Prononciation
- Madrid : \a.θiˈðu.la\
- Mexico, Bogota : \a.s(i)ˈdu.la\
- Santiago du Chili, Caracas : \a.siˈðu.la\
Italien
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | acidulo \a.ˈtʃi.du.lo\ |
aciduli \a.ˈtʃi.du.li\ |
| Féminin | acidula \a.ˈtʃi.du.la\ |
acidule \a.ˈtʃi.du.le\ |
acidula \a.ˈtʃi.du.la\
- Féminin singulier de acidulo.
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe acidulare | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| (lui / lei / egli / ella / esso / essa) acidula | ||
| Impératif | Présent | (2e personne du singulier) acidula |
acidula \a.ˈtʃi.du.la\
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Latin
Étymologie
- substantivation de l’adjectif acidulus, par ellipse de herba.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | acidulă | acidulae |
| Vocatif | acidulă | acidulae |
| Accusatif | acidulăm | acidulās |
| Génitif | acidulae | acidulārŭm |
| Datif | acidulae | acidulīs |
| Ablatif | acidulā | acidulīs |
acidula \Prononciation ?\ féminin
Forme d’adjectif
acidula \Prononciation ?\
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe acidular | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| você/ele/ela acidula | ||
| Impératif | Présent | (2e personne du singulier) acidula |
acidula \ɐ.si.ˈdu.lɐ\ (Lisbonne) \a.si.ˈdu.lə\ (São Paulo)