accompagnante
Français
Étymologie
- Dérivé du participe présent de accompagner.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| accompagnante | accompagnantes |
| \a.kɔ̃.pa.ɲɑ̃t\ | |
accompagnante \a.kɔ̃.pa.ɲɑ̃t\ féminin (pour un homme, on dit : accompagnant)
- Personne qui accompagne.
Par ses qualités et aptitudes, l’accompagnante tend à créer un climat d’intimité, de détente et de confiance.
— (actes du 7e Symposium québécois de recherche sur la famille, Comprendre la famille, éditeur PUQ, 2004)
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | accompagnant \a.kɔ̃.pa.ɲɑ̃\ |
accompagnants \a.kɔ̃.pa.ɲɑ̃\ |
| Féminin | accompagnante \a.kɔ̃.pa.ɲɑ̃t\ |
accompagnantes \a.kɔ̃.pa.ɲɑ̃t\ |
accompagnante \a.kɔ̃.pa.ɲɑ̃t\
- Féminin singulier de accompagnant.
Prononciation
- France (Nancy) : écouter « accompagnante [Prononciation ?] »
Italien
Étymologie
- Dérivé du participe présent de accompagnare.
Adjectif
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| accompagnante \ak.kom.paɲ.ˈɲan.te\ |
accompagnanti \ak.kom.paɲ.ˈɲan.ti\ |
accompagnante \ak.kom.paɲ.ˈɲan.te\ masculin et féminin identiques
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| accompagnante \ak.kom.paɲ.ˈɲan.te\ |
accompagnanti \ak.kom.paɲ.ˈɲan.ti\ |
accompagnante \ak.kom.paɲ.ˈɲan.te\ masculin et féminin identiques
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe accompagnare | ||
|---|---|---|
| Participe | Présent | accompagnante |
accompagnante \ak.kom.paɲ.ˈɲan.te\
- Participe présent de accompagnare.