accola
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe accoler | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Passé simple | ||
| il/elle/on accola | ||
accola \a.kɔ.la\
- Troisième personne du singulier du passé simple de accoler.
Prononciation
- Lyon (France) : écouter « accola [Prononciation ?] »
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | accolă | accolae |
| Vocatif | accolă | accolae |
| Accusatif | accolăm | accolās |
| Génitif | accolae | accolārŭm |
| Datif | accolae | accolīs |
| Ablatif | accolā | accolīs |
accola \ak.kola\ masculin et féminin identiques , 1re déclinaison
- Voisin, riverain.
pastor accola ejus loci, nomine Cacus
— (Live. 1, 7)- un berger des environs, nommé Cacus.
Apparentés étymologiques
Références
- « accola », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage