abjurateur
Français
Étymologie
- Du latin abjurator.
Adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | abjurateur \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\ |
abjurateurs \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\ |
| Féminin | abjuratrice \ab.ʒy.ʁa.tʁis\ |
abjuratrices \ab.ʒy.ʁa.tʁis\ |
abjurateur \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\
Traductions
Nom commun
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | abjurateur \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\ |
abjurateurs \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\ |
| Féminin | abjuratrice \ab.ʒy.ʁa.tʁis\ |
abjuratrices \ab.ʒy.ʁa.tʁis\ |
abjurateur \ab.ʒy.ʁa.tœʁ\
- Personne qui abjure.
Les abjurateurs du papisme, les protestants.
Traductions
Prononciation
- La prononciation \abʒyʁatœʁ\ rime avec les mots qui finissent en \œʁ\.
- France (Lyon) : écouter « abjurateur [abʒyʁatœʁ] »
- France : écouter « abjurateur [abʒyʁatœʁ] »
- Mulhouse (France) : écouter « abjurateur [abʒyʁatœʁ] »