abietarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de abies (« sapin »), avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif abietarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | abietarius | abietariă | abietarium | abietariī | abietariae | abietariă |
| Vocatif | abietarie | abietariă | abietarium | abietariī | abietariae | abietariă |
| Accusatif | abietarium | abietariăm | abietarium | abietariōs | abietariās | abietariă |
| Génitif | abietariī | abietariae | abietariī | abietariōrŭm | abietariārŭm | abietariōrŭm |
| Datif | abietariō | abietariae | abietariō | abietariīs | abietariīs | abietariīs |
| Ablatif | abietariō | abietariā | abietariō | abietariīs | abietariīs | abietariīs |
abietarius \Prononciation ?\ ; première classe
Synonymes
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | abietarĭus | abietariī ou abietarī |
| Vocatif | abietarī | abietariī ou abietarī |
| Accusatif | abietarium | abietariōs |
| Génitif | abietariī ou abietarī |
abietariōrum |
| Datif | abietariō | abietariīs |
| Ablatif | abietariō | abietariīs |
abietarius \Prononciation ?\ 2e déclinaison
Références
- « abietarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 14)