abadie
 : Abadie
Français
Étymologie
- (Nom commun 1) De abadis.
 - (Nom commun 2) Du latin abbatia (« même sens »), par l'intermédiaire de l'occitan abadia.
 
Nom commun 1
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| abadie | abadies | 
| \a.ba.di\ | |
abadie \a.ba.di\ féminin singulier
- (Argot) (Rare) (Vieilli) Foule.
Un tas de badauds est une abadie, une mufflée, une troupe de pélicans, parce qu'ils sont là bouche bée, les bades (lèvres) en O majuscule.
— (Adrien Timmermans, Comment se forme un mot, in Revue scientifique, n° 19 du 8 mai 1897.)
 
Variantes
Apparentés étymologiques
Traductions
Nom commun 2
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| abadie | abadies | 
| \a.ba.di\ | |
abadie \a.ba.di\ féminin
Prononciation
- Vosges (France) : écouter « abadie [Prononciation ?] »
 - Nancy (France) : écouter « abadie [Prononciation ?] »
 
Voir aussi
- Abadie sur l’encyclopédie Wikipédia
 
Italien
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| abadia \a.ba.ˈdja\  | 
abadie \a.ba.ˈdje\  | 
abadie \a.ba.ˈdje\ féminin
- Pluriel de abadia.
 
Prononciation
- Monopoli (Italie) : écouter « abadie [Prononciation ?] »
 
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe abadiar | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | Présent | que eu abadie | 
| que você/ele/ela abadie | ||
| Impératif | Présent | |
| (3e personne du singulier) abadie  | ||
abadie \ɐ.bɐ.ˈdi.ɨ\ (Lisbonne) \a.ba.ˈdʒi.ji\ (São Paulo)