aanmunten
Néerlandais
Étymologie
- Composé de la particule séparable aan et du verbe munten (« estampiller »).
Verbe
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | munt aan | muntte aan |
| jij | munt aan | |
| hij, zij, het | munt aan | |
| wij | munten aan | muntten aan |
| jullie | munten aan | |
| zij | munten aan | |
| u | munt aan | muntte aan |
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
| hebben | munten aand | aangemunt |
aanmunten \ˈan.mɵn.tə(n), ˈan.mʏn.tə(n)\ transitif
Synonymes
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 50,4 % des Flamands,
- 28,8 % des Néerlandais.
Prononciation
- Pays-Bas : écouter « aanmunten [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]