aŭtoro
: autoro
Espéranto
Étymologie
- (1887) Attesté dans Unua Libro de Louis-Lazare Zamenhof. Composé de la racine aŭtor (« auteur ») et de la finale -o (substantif).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | aŭtoro \aw.ˈto.ro\ |
aŭtoroj \aw.ˈto.roj\ |
| Accusatif | aŭtoron \aw.ˈto.ron\ |
aŭtorojn \aw.ˈto.rojn\ |
aŭtoro \aw.ˈto.ro\ (pour une femme, on dit : aŭtorino)
Synonymes
- aŭtriĉo (Néologisme)
- verkisto
Apparentés étymologiques
→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine aŭtor
- kunaŭtoro (« co-auteur »)
- aŭtoreco (« qualité d’auteur »)
- aŭtora (« d’auteur »)
- aŭtori (« être l’auteur, écrire »)
- aŭtoriĉo (« auteur homme »)
- aŭtorino (« autrice »)
- aŭtoro (« auteur »)
- aŭtorrajto (« copyright »)
- aŭtorsigno
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « aŭtoro [aw.t̪o.ʀo] »
- France (Toulouse) : écouter « aŭtoro [aw.ˈt̪oː.ɾo] »
- France : écouter « aŭtoro [Prononciation ?] »
Références
Bibliographie
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (vérifié)
- aŭtoro sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- aŭtoro sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Racine "aŭtor" présente dans la 1a Oficiala Aldono de 1909 fondamentalisée par la 7a Oficiala Aldono (R de l’Akademio de Esperanto).
- Racine "-o" présent dans le dictionnaire des racines « Universala Vortaro » ( de l’Akademio de Esperanto).