Taranis
Français
Étymologie
Nom propre
Taranis \Prononciation ?\ masculin
- (Divinité) Dieu celte de l’orage.
Variantes
Traductions
- Alémanique : Taranis (*) masculin
- Allemand : Taranis (de) masculin
- Anglais : Taranis (en), Taranus (en)
- Asturien : Taranis (ast) masculin
- Basque : Taranis (eu)
- Biélorusse : Тараніс (be) Taranis masculin
- Breton : Taranis (br) masculin
- Catalan : Taranis (ca) masculin
- Coréen : 타라니스 (ko)
- Espagnol : Taranis (es) masculin
- Espéranto : Taranis (eo)
- Finnois : Taranis (fi)
- Gaélique irlandais : Taranis (ga) masculin
- Galicien : Taranis (gl) masculin
- Gallois : Taranis (cy) masculin, Taranus (cy) masculin
- Gaulois : Taranus (*)
- Hébreu : טאראניס (he) masculin
- Italien : Taranis (it) masculin, Taranus (it) masculin
- Kurde : Taranis (ku) masculin
- Latin : Taranis (la) masculin, Taranus (la) masculin
- Lituanien : Taranis (lt) masculin
- Néerlandais : Taranis (nl) masculin
- Polonais : Taranis (pl) masculin
- Portugais : Taranis (pt) masculin
- Roumain : Taranis (ro) masculin, Taranos (ro) masculin, Taranoos (ro) masculin, Taranucnos (ro) masculin
- Russe : Таранис (ru) Taranis masculin
- Suédois : Taranis (sv)
- Tagalog : Taranis (tl)
- Tchèque : Taranis (cs) masculin, Taranus (cs) masculin
- Turc : Taranis (tr)
- Ukrainien : Тараніс (uk) Taranis masculin
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Références
- ↑ Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 978-2-87772237-7
- ↑ Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, Paris, 2004, ISBN 978-2-72911529-6
Voir aussi
- Taranis (mythologie celtique) sur l’encyclopédie Wikipédia
Étymologie
Nom propre
Taranis \Prononciation ?\ masculin
- (Mythologie celtique) (Divinité) Taranis (dieu celtique).
Références
- ↑ Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 978-2-87772237-7
- ↑ Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, Paris, 2004, ISBN 978-2-72911529-6
Latin
Étymologie
Nom propre
| Cas | Singulier |
|---|---|
| Nominatif | Taranis |
| Vocatif | Taranis |
| Accusatif | Taranem |
| Génitif | Taranis |
| Datif | Taranī |
| Ablatif | Taranĕ
|
Taranis \Prononciation ?\ masculin
- (Mythologie celtique) (Divinité) Dieu celtique gaulois, dieu du ciel, du tonnerre et de la foudre.
tu quoque laetatus conuerti proelia, Treuir, et nunc tonse Ligur, quondam per colla decore crinibus effusis toti praelate Comatae, et quibus inmitis placatur sanguine diro Teutates horrensque feris altaribus Esus et Taranis Scythicae non mitior ara Dianae.
— (Lucain, Bellum Civile, I, 446)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Variantes
Voir aussi
- Taranis sur l’encyclopédie Wikipédia
Références
- « Taranis », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- ↑ Xavier Delamarre, Dictionnaire de la langue gauloise : une approche linguistique du vieux-celtique continental, préf. de Pierre-Yves Lambert, Errance, Paris, 2003, 2e édition, ISBN 978-2-87772237-7
- ↑ Jean-Paul Savignac, Dictionnaire français-gaulois, La Différence, Paris, 2004, ISBN 978-2-72911529-6